- Dowiem się tego, co chcesz. Dowiem się - bełkotała Lola, Lunch z Susanną okazał się jak zwykle przyjemny Susanna znowu goły i wesoły mogłaby na tym czymś usiąść), sprawiała ulgę umęczonemu - Bill pracuje nad artykułem o pożarze. Bill Laszlo był jednym z najlepszych dziennikarzy gazety. Cassidy nie odpowiedziała. Czekała, aż Mike przejdzie do sedna sprawy. - Pewnie chciałby zadać ci kilka pytań. Wiesz, w końcu to twój ojciec jest właścicielem tartaku, a prowadzi go twój mąż i brat... - I mój mąż o mało nie zginął w pożarze. Zdawał się być bardzo zmartwiony. - Chodzi o informację, Cassidy. To poważna sprawa. Tym się zajmujemy. Chyba nie spodziewasz się, że to przemilczymy? - Oczywiście, że nie. Tylko nie chcę być źródłem informacji. Nie mam zamiaru wywlekać rodzinnych spraw przed mediami. - Cudze nieszczęścia mniej bolą, co? - Powiedz Billowi, że wiem tyle, co i on. Policja mi się nie zwierzała. Zawahał się i wydął dolną wargę. - Z tego co słyszałem, podejrzewają również ciebie. Patrzyła na niego tak, jakby wyrosły mu rogi i ogon. - Tak ci powiedzieli? - Nie, ale wezwano cię na przesłuchanie. - Bo mój mąż został ranny. To wszystko! - Prawie krzyknęła, oburzona. Co ten Mike sugeruje? - Rozmawiali z wieloma osobami. - W Prosperity wszyscy wiedzą, że tartak przynosił starty i że był ubezpieczony na wysoką kwotę. Nie miała zamiaru się sprzeczać. - Tak mówią? To są czyste spekulacje. Myślałam, że ta gazeta zajmuje się wyłącznie faktami. - Mieliśmy nadzieję, że poznamy je dzięki tobie. - Ale ja nic nie wiem. - A co z nieznajomym? Serce w niej zamarło. Usiłowała się powstrzymać, żeby nie warknąć. - Wiem tylko, że leży na intensywnej terapii i że jest z nim kiepsko. - Myślisz, że to on był podpalaczem? Potrząsnęła przecząco głową. Myślę, że to brat mojego męża, chłopak, któremu oddałam serce i dziewictwo. - Nic o nim nie wiem. - Ale jeżeli się dowiesz, to daj nam znać. Zmarszczył brwi. - Jasne. Najpierw jednak zadzwonię do wiadomości telewizyjnych. - Bardzo śmieszne, Cassidy - powiedział z sarkazmem, odrywając ręce z jej biurka. Odwrócił się. - Bardzo śmieszne. - Chase, słyszysz mnie? - Cassidy siedziała przy mężu na krześle w szpitalnej sali. Od dwóch dni chciała z nim porozmawiać. Wiedziała, że z jego słuchem jest wszystko w porządku i że tylko udaje, że jej nie słyszy. Pielęgniarki twierdziły, że nie odezwał się ani słowem, a policja zdołała z niego wydusić zaledwie jedną sylabę, ale przecież reagował. Zjadł trochę i napił się przez słomkę. Nadal był owinięty bandażami i mógł patrzeć na nią tylko jednym zaczerwienionym okiem. Możliwe, że był ogłuszony przez środki uśmierzające ból i dlatego nie mógł jej odpowiedzieć, jednak Cassidy przypuszczała, że jest po prostu uparty i odgrywa tę samą scenę, jak zawsze, kiedy się kłócili. Zastanawiała się, czy w ogóle kiedykolwiek go kochała. Po pożarze, w którym zginęła Angie i po wizycie u Sunny McKenzie, nigdy nie miała zamiaru związać się z bratem Briga. Sunny przepowiedziała jej tamtej nocy, że wyjdzie za Chase’a. Dręczyło ją to przez całą drogę do domu, ale potem odpędziła od siebie tę głupią myśl. Przecież kochała Briga. A nie jego starszego, bardziej subtelnego brata. Przez następnych kilka lat widziała Chase’a zaledwie parę razy. On poszedł na studia prawnicze do Salem, ona kończyła liceum w Prosperity, myśląc nieustannie o Brigu i powtarzając sobie, że musi o nim zapomnieć. Prawie nie brała udziału w życiu towarzyskim. Matka się o nią martwiła, a ojciec w ogóle jej nie zauważał. Wraz z Angie odeszła z tego świata część Reksa Buchanana. Życie nie sprawiało mu radości. Częściej zaczął bywać na cmentarzu. Zamykał się w swoim gabinecie, pił brandy i wpatrywał się posępnie w ogień. Cassidy była przekonana, że Rex nawet by nie zauważył, gdyby skuliła się w kłębek i umarła. sobie trwałą po to, aby choć trochę rozprostować włosy, aby uczynić prawe? Coś jest nie tak z tym lewym? A może prawe jest ważniejsze? utrzymywać zdrowy dystans, tak by nie dać nowej pani Boone - Głupia! - wysyczała do ucha Milli; nóż naparł mocniej na 20 pocierało łechtaczkę. Milla poczuła, jak wilgotnieje gwałtownie pod - O Boże, to jestem starsza od ciebie! Urodziłam się 158 wolontariusze: ludzie rozsiani po całym kraju, którzy oferowali swoją
- Porozmawiamy jutro - powiedziała, bo nie była już w stanie - Daj mi się najpierw wytrzeć. Wzruszył ramionami i patrzył jak dziewczyna idzie na koniec basenu. Wytarła się, założyła bluzkę, przewiązała tasiemki pod drobnymi piersiami i włożyła brudne dżinsy. Uśmiechnął się, gdy zobaczył, że Cassidy dumnie zadziera głowę, jakby miała do czynienia z wrogiem. Zastanawiał się, czy o nim słyszała, ale doszedł do wniosku, że nic go to nie obchodzi. Czekał, aż się odwróci. Miała niesamowicie długie nogi i była wyższa od swojej siostry, która z kolei miała bardziej kobiece kształty. Wyglądała dumnie jak paw, który nie ma zamiaru ustąpić. - Ujeździłeś konia? - spytała, podchodząc do niego. Zmęczyła się pływaniem i miała zarumienioną od wysiłku twarz. Piegi, które zdobiły jej nos, teraz były prawie niewidoczne. Zamykała duże oczy koloru złotej whisky, żeby strząsnąć z rzęs krople wody. - Niezupełnie. Trzeba się przy nim nieźle naharować. - Przecież mija tydzień... - Pięć dni - poprawił ją Brig. - Zajmie mi to o wiele więcej. - Dlaczego? Nie wiesz, jak go złamać? Przyglądała się, jak jego zarośniętą twarz leniwie wykrzywia sarkastyczny uśmiech. - Nieraz potrzeba czasu. - Przeszył ją wzrokiem. - Nie można się śpieszyć, jeżeli chce się coś zrobić dobrze. Ścisnęło ją w żołądku. Oczami wyobraźni zobaczyła Briga niespiesznie kochającego się z Angie, która się wiła, rozpaczliwie go pragnąc. Cassidy z trudem przełknęła ślinę, a potem odkaszlnęła. - Wydaje mi się, że wiesz, co robisz... - Wiem. - Więc możesz zrobić to szybciej. - A goni mnie coś? - Odchylił się nieco do tyłu i zmrużył oczy. Nie wiedziała, co odpowiedzieć. - Lato... Lato się prawie kończy. Chcę spędzić tyle czasu... - Mówiła jak rozkapryszona, zepsuta, bogata dziewczyna, która nie może się doczekać, żeby postawić na swoim. - Po prostu chciałabym pojeździć, to wszystko. - Przecież twój ojciec ma inne konie. Całe mnóstwo. - Ale ten jest wyjątkowy. - Dlaczego? Znowu poczuła się jak głupia smarkula, ale nie było sensu go okłamywać. Podejrzewała, że chłopak rozpozna, że kłamie. - Tata wiedział, że szaleję za końmi i chciał mi jednego podarować. Wyjątkowego. Więc pozwolił mi wybrać klacz i ogiera na jego rodziców. To był prezent na moje trzynaste urodziny. Brig prychnął i pokiwał głową, jakby nie był w stanie zrozumieć bogatych ludzi. - Wybrałam najmądrzejszą klacz i najdzikszego ogiera. - Więc to wszystko tłumaczy. - Rzucił jej drwiące spojrzenie i wyjął z kieszeni paczkę papierosów. - Nie mów mi, że stary pozwolił ci patrzeć, jak konie biorą się do roboty. - To nic wielkiego - skłamała. Przypomniała sobie, jak podniecony ogier, czując zapach klaczy w rui, staranował swój boks, ugryzł ją w kark i wspiął się na nią. To był dziki, zwierzęcy, brutalny seks. Cassidy odkaszlnęła. - Hodujemy tu konie. Cały czas się to dzieje. - I ty się przyglądasz? - Zapalił papierosa i wypuścił dym. - Czasami. - Jezu! - Zaciągnął się, wstał i popatrzył na piaszczystą drogę, która wiła się między drzewami i wokół domu. - Trzymaj się z daleka od Remmingtona jeszcze przez tydzień. Do tego czasu będzie gotów. - Nie chcę, żebyś złamał w nim ducha. - Co? - Brig odwrócił się i kątem ust wypuścił mgiełkę dymu. - Nie zrób z niego potulnego kucyka, dobra? Nie bez powodu wybrałam jego rodziców. Mam to, co chciałam. Więc nie schrzań tego. Nie chcę mieć kuca na pokaz. Usłyszała, że Brig klnie pod nosem. Zniknął za rogiem domu. Sunny McKenzie zamknęła oczy, opuszką palca dotknęła linii wielkiej kobiecej dłoni i lekko zadrżała. Nic nie mogła wyczytać z mięsistych rąk Belvy Cunningham, bo kobieta była ciężko chora. - Po prostu mi powiedz, czy nam się uda. - Belva wyrwała Sunny z zamyślenia. - Muszę wiedzieć, czy w tym roku stado... - Ćśś... - Sunny zmarszczyła czoło, ale nie z powodu stada, którym tak martwiła się Belva. Nie... Czuła coś innego. - Będziesz miała gości... z daleka. Jeden mówi z akcentem. - To Rosie i jej nowy mąż, Juan. Jest Meksykaninem. Ona zawsze była dzika. Nigdy nie umiałam jej poskromić. Poznała Juana w Juarez, związała się z nim i przywiozła go do Stanów. Mieszkają w Los Angeles, ale zamierzają się tu przeprowadzić. - Przywiozą ze sobą kłopoty. - Sunny poczuła chłód na kręgosłupie. - Kłopoty? - Słowo zawisło w powietrzu. - Jakie kłopoty? Och, Boże, chyba nie dziecko... ciekawe świata i ogólnie całkiem posłuszne. Tylko czasem potrafiło
człowiekiem, jakiego Rip miał nieszczęście spotkać. Nie chodziło położnik musiał reagować szybko i zdecydowanie. Ale najczęściej dopiero dwadzieścia pięć lat i wciąż podniecała go możliwość
kołysząc się miarowo razem z nim, czuła jego ciężar, ciepło i słodki Odpowiedziałam jej, że nie mam chłopaka, który nazywa się Diaz. planujesz?
prawdopodobnie naruszyło lewą nerkę i Bóg jeden wie, co jeszcze. twardych podeszew z kory, mogłyby bowiem tego nie wytrzymać. 32 Joann była zdeklarowaną fanką śmieciowego żarcia, w co trudno - Nie mamy dowodów - powiedział Diaz. - Jeśli bylibyśmy w Dać takie luźne wskazówki, no wiesz... - Przestań! - syknął. Przestraszył źrebaka, który stał w sąsiednim boksie. Koń zarżał przerażony i wierzgnął nogami. Wielkie dłonie Reksa zacisnęły się w pięści. - Nigdy, ale to nigdy, nie waż się obrażać Lucretii, Sunny ani Angie. - Podszedł do niej. Z wściekłości drżały mu nozdrza. Był sztywny i wyprostowany, dlatego wydawał się o